O książce: 2007 / Burżuazja podchodzi do obrazów historycznych nie mniej utylitarnie niż wszystko inne. Dostosowuje więc imię Stalina do aktualnych potrzeb politycznych. Kiedy rosyjska burżuazja potrzebowała przyspieszenia procesu prywatyzacji i wzmocnienia więzi ze światowym kapitałem, straszyła przeciętnego człowieka stalinowskimi represjami, „stalinizmem”, od którego jedynym ratunkiem była rzekomo całkowita liberalizacja wszystkiego. W ten sposób „Stalin” pomógł w liberalizacji. Kiedy własność państwowa jest zasadniczo podzielona i pojawia się zadanie stabilizacji ustroju, potrzebne jest silne państwo, które będzie w stanie chronić własność. Stalin jest tu przedstawiany jako patriotyczny mąż stanu, a po części nawet „dobry człowiek”. Wszyscy politycy, począwszy od Putina, wznoszą za niego kieliszek. W gazetach i czasopismach publikowane są artykuły dotyczące rocznicy Stalina. O podobnych paradoksach w rozwoju imperializmu w XX–XXI wieku. można przeczytać w książce V. Shapinova, przedstawionej czytelnikom.